سلام.جوانی هستم حدودا 23 ساله حدود 5 سال پیش که دانشگاه قبول شدم به دختر خانمی علاقمند شدم که هر روز هم علاقه ام نسبت به ایشون بیشتر میشد اما به خاطر اعتقادی که داشتم هیچوقت برای دوستی با ایشون پا پیش نذاشتم چون این کار رو از نظر اخلاقی اصلا درست نمیدونم و در ضمن نمیخواستم با گفتن احساسم به ایشون باعث پرت شدن حواسش از درس و دانشگاه به مسائل دیگر بشوم در حالیکه بارها از به خاطر این کارم از جانب دوستانم مورد تمسخر قرار گرفتم.اما من فقط با دعا کردن و تلاوت قرآن از خدا میخواستم که خودش باعث پیوند ما بشود.این هم بگم که پدر من یک فرهنگی بازنشسته است که گاهی توی خرج عادی زندگی هم میمونه و از طرفی با شناختی که از خانواده ام دارم هیچگاه با این شرایط حاضر نمیشدند برام بیان خواستگاری به همین خاطر پس از دوره کارشناسی من رفتم برای پیدا کردن کار تا یک حداقل استقلال مالی پیدا کنم تا بتوانم پا پیش بزارم اما حالا پس از یکی دوماه که مشغول کاری شدم فهمیدم ایشون عقد کرده ومن دارم زیر آوار آرزوهای این چند سالم میمرم.این روزا همش دارم به این فکر میکنم که آیا من اشتباه کردم که احساسم به ایشون نگفتم و مثل خیلی های دیگه رابطه دوستی برقرار نکردم تا اونو برا خودم کنم؟آیا اشتباه کردم وقتی شرایط ازدواج نداشتم از خدا خواستم که خودش باعث پیوند ما بشه؟آیا اون موقع وظیفه ام غیر از کمک خواستن از خدا بود...پس چرا خدا اینجوری خواست؟به خدا دارم دیوونه میشم اما میدونم جز خدا هم کسی کمک نمکینه به همین خاطر هنوز دست از دعاهام برنداشتم سوره یس و واقعه و زیارت عاشورا و نماز شب میخوانم تا خودش کمک کنه اما منم انسانم، دیگه تحمل ندارم خواهش میکنم کمکم کنید و از این برزخ خلاصم کنید اما خواهشا نگید قسمت بوده چون من از کسی خواستم که هر کاری از دستش برمیاد...کمکم کنید

با تشکر از آقا ماهان عزیز که در پاسخ به دوستمون sss اظهار نظر کردند باید خدمتتون عرض کنم:
1- بله اظهار عشق و گرفتن جواب رد به مراتب بهتر از عشق ابراز نشده و پشیمانی و مشکلات بعدی هست.
2- نمیشه به امید بهتر شدن اوضاع کاری و مالی یه رابطه عشقی رو با یه دختر خانم معصوم شروع کرد.
3-منطقی ترین راه ابراز علاقه به قصد ازدواج ، گفتگوی مستقیم و نظر خواهی از دختر و یا از طریق واسطه مثل مادر و خواهر و غیره طرفین می باشد.
4- عقل، منطق، عرف و شرع حکم می کند که جور عشق یکطرفه یا ابراز نشده رو باید معشوق یکطرفه بکشد و خودش را تقویت و بازسازی کند و نباید به فکر تغییر و بازسازی مجدد گذشته که جزو محالات می باشد ، بود.
5- برای کنار آمدن با مورد 4 باید این حقیقت تلخ رو از ته دل بپذیرید و یکبار برای همیشه بگویید که من کوتاهی کرده ام دیگر کار از کار گذشته و باید اهداف دیگر و مهمتری رو برای زندگی در پیش گیرید و این مسائل رو نباید به کار خدا ربط بدهید ، چون اون موقع خودتون رو قول می زنید که حتماً خدا سرنوشت طرف را تغییر خواهد داد تا نصیب من بشود چون خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نداده مگر اینکه خودشون تصمیم و عمل کرده باشند.

سلام مجدد
خواهش می کنم.
ما در اینجا در رابطه با حق و ناحق قضاوت نمی کنیم و خودتون بهتر می دونید که مشکل شما در طی این 5 سال با خودتون بوده و خودتون رو گول زده اید و از واقعیات موجود گمراه کرده اید. حال شما هر تعداد سال خواستید بگید طرف رو دوست داشته اید و به نظرم این صحبت از طرف ایشون بچه گانه و تمسخر آمیز تلقی خواهد شد. در ضمن وقتی انتظار ندارید طرف زندگی مشترک خودش را ول کرده و با شما ازدواج کند ، چه لزومی برای آگاه سازی وی هست!

سلام به همگی
تداخل مباحث دوستان sss و ماهان از جهتی مفید بود و به درک موضوع کمک کرد و از طرف دیگر تعامل و همفکری رو با مشکل مواجه می کنه.
1- در مورد واگذاری کارها به خداوند باید بگم که اینجا نمیتونیم بحث فلسفی و دینی پیش بکشیم چون آخرش به سیاست وصل خواهد شد. لذا خواهش میکنم شما این پست بنده رو آخرین پاسخم تلقی بکنید و جواب ندهید. متاسفانه برداشت اغلب ما از دین و امور الهی سطحی و شخصی شده و خود تعبیر شده هست. یعنی هر کدوم از زاویه دید خودمون خدا و دین رو تفسیر می کنیم. بزارین من هم دیدگاه خودم را بگم و شما خواستید دیگاه خودتون رو تعدیل بکنید. به نظر من انسان هر جا امیدش از تغییر و اصلاح و تاثیر گذاری بر امور قطع می شود، آن را به خدا و سرنوشت و خواست خدا واگذار می کند و خودش را کنار می کشد ولی به نظرم واقعیات موجود در بطن آیات قرآن و فلسفه دین این را نمی گوید. و شما دوست عزیز sss به نظرم فقط موظف بودید به خدا توکل و اتکا کنید و به تلاشتون برای رسیدن به هدف ادامه دهید و این کار رو نکرده اید و منبعد باید نوع تعامل خود با خدایتان را تغییر دهید.
2- در مورد صحبت های اخیر آقا ماهان هم باید عرض کنم که اولاً وقتی قراره مادرتون نظر دختر دایی رو نسبت به شما از طریق مادرش جویا بشه، اگر جواب دختر منفی بود دیگر پدرش از موضوع مطلع نخواهد شد و مسئله خاتمه می یابد. دوماً شما یه خورده متناقض و ناپخته حرف می زنید مثلاً درآمد ماهانه ای رو که در آینده ممکنه داشته باشید برای الان فرض می کنید و گرنه هیچ اشکالی ندارد که یه دختر و پسر زندگی مشترک رو با یک میلیون و پانصد هزار تومتن در آمد ماهانه شروع کنند . و از طرفی شما چرا نباید تا به حال دختر دایی خودتون رو شناخته باشید و الان دلتان بخواد که رابطه عشقی برقرار کنید تا بهتر بشناسید!؟
دوستان پاسخ گویی بنده به این موضوع بیشتر از این مقدور نبوده و خودتون و سایر کاربران محترم میتونید بحث و گفتگو رو دنبال کنید.