دختر و پسر ، حقيقتي هميشگي

دختر و پسر ، حقيقتي هميشگي

در اجتماعي که انسان ها جداي از جنسيت شان مجبور يا موظف به حضور اجتماعي اند چگونه مي توان با خط بطلان کشيدن روي موضوعي غير قابل اجتناب ، همگان را به نفي ارتباط رهنمون شد و ... پنداشت که با چنين توصيه هاي حکيمانه و پدرانه اي موضوع حل و فصل مي شود؟!

"به همه جوان ها مي گويم با دوست بازي سرنوشت خود را نابود نکنند...حرف پدر و مادر را گوش کنند... دوستي هاي اينترنتي آخر و عاقبت ندارد و...".اين کلمات قصار توصيه هايي است که عده اي از جوانان سرخورده و يا بعضاً بزهکار پس از آنکه ميوه ممنوعه را چيده و به دام پليس افتاده اند و يا اينکه مصيبتي بر سر آنها رفته است، در مقابل دوربين ها مي نشينند و به طور کليشه اي جوانان هم سن و سال خود را نصيحت مي کنند.

البته اين توصيه ها ممکن است هشدار دهنده باشد اما اگر بخواهيم در حاشيه ارتباط دختر وپسر را به کلي نفي کرده و منکر شويم ، راه را اشتباه رفته ايم.


اين توصيه طبيعتاً با واقعيت هاي جامعه کنوني ما فاصله دارد. به عبارت بهتر در حالي که در جامعه امروز ما زنان بيش از 60 درصد دانشگاه ها را پر کرده اند و در سطوح مختلف اجتماع حضور  دارند ، سخن گفتن از "نداشتن رابطه دو جنس مخالف با يکديگر " نمي تواند چندان محل بحث باشد.


به ديگر سخن پيام اينگونه توصيه ها اين است که چون " از ارتباط دختر و پسر آفات بزرگي بر مي خيزد بايد از اين گونه ارتباط ها اجتناب کرد".


اين توصيه مانند آن است که گفته شود چون " اگر به خيابان برويم ممکن است تصادف کنيم پس  به خيابان نرويم".در حالي که ارايه چنين توصيه اي نه ممکن است و نه مفيد و بهتر است به جاي چنين توصيه هايي به مردم نحوه عبور و تردد صحيح در خيابان ها و معابر اصلي شهر توضيح داده شود.


در اجتماعي که انسان ها جداي از جنسيت شان مجبور يا موظف به حضور اجتماعي اند چگونه مي توان با خط بطلان کشيدن روي موضوعي غير قابل اجتناب ، همگان را به نفي ارتباط رهنمون شد و پنداشت که با چنين توصيه هاي حکيمانه و پدرانه اي موضوع حل و فصل مي شود؟!


و آيا يکي از دلايل بالا رفتن آمار بزهکاري هاي اجتماعي در حوزه روابط زن و مرد در جامعه اين نيست که چون ما نتوانسته ايم عملا به جز "نفي کلي موضوع رابطه زن ومرد " فرمولي قابل قبول براي يک اجتماع ديني قرن بيست و يکمي ارايه دهيم ، جوانان ما به هنگامي که بنا به هر دليلي با يکديگر ارتباط برقرار مي کنند، آسيب پذير هستند؟

شايد يکي از دلايل عمده بروز آسيب ها (به ويژه آسيب پذيري زنان و دختران) در روابط اجتماعي اين باشد که نه خانواده هاي ما و نه نظام آموزشي ما نتواسته اند نحوه تعامل صحيح دو جنس مخالف در سطح اجتماع را در وجود نسل هاي جديد نهادينه کنند و فقط تا توانسته اند دايره ممنوعيات را براي نسل جديد توضيح داده اند.


واقعيت اين است که در جامعه امروزين ايران ، مردان و زنان و دختران و پسران ، در کنار يکديگر به کار و فعاليت و تحصيل مشغول اند و فرمول جداسازي ، کاربردي نيست، بايد تعامل و ارتباط صحيح را آموزش داد.


با اين حال ، آنچه مغفول مانده ، اين است که نحوه درست تعامل و ارتباط بين دو جنس مخالف ، هرگز آموزش داده نمي شود و نتيجه نيز ، افراط و تفريط هايي مي شود که در جامعه مي بينيم: يا فرار از جنس مخالف و يا بي قيدي در ارتباط با او.



ترديدي نيست که هيچ کدام از اين دو حالت ، نمي تواند در راستاي منافع جمعي جامعه امروز ايران باشد؛ بلکه تنها راهکار موجود ، آموختن چگونگي ارتباط همراه با حفظ ارزش هاي جامعه است و الا اين که پسران را از دختران و دختران را از پسران بترسانيم ، نتيجه اش اين خواهد بود که جامعه به دو نيم تقسيم مي شود که هيچ کدام از دو قسمت ، بلد نيست با نيمه ديگر چگونه تعامل کند و بديهي است که چه انرژِي بزرگي از  رهگذر اين مساله ، هدر خواهد رفت.


مخلص کلام آن که نه ممنوعيت کامل ارتباط با جنس مخالف و نه اين عرصه را بي قاعده رها کردن، هيچ کدام راهکار مناسبي به شمار نمي رود بلکه آنچه جايش در نظام آموزشي ،فرهنگي و حتي ساختارهاي خانواده ها خالي است، آموختن روابط صحيح و انساني بين دو جنس مخالف است و اتفاقاً بخش بزرگي از ناهنجاري ها ، عقده ها و سرخوردگي ها و بزهکاري ها و حتي مسائلي مثل طلاق و فروپاشي خانواده ها، ريشه در اين معضل تاريخي دارد.


ما در بخش روابط دختر و پسر مجموعه مقالاتي در باره ي چگونگي ارتباط صحيح با نامحرم داريم.

مي توانيد با مراجعه به آن ها و مطالعه ي کتاب هاي ديني و روان شناسي روشي متعادل در تربيت فرزندانتان داشته باشيد و نحوه ي ارتباط با جنس مخالف را به آن ها آموزش دهيد ، تا در آينده دچار مشکل نشوند.


منبع : عصر ايران - با تغيير

تبیان

به نقل از: روانشناسی و مشاوره

http://mohsenazizi.blogfa.com/post-2688.aspx