چه موقع کودک نیاز به مراقبت در خانه دارد؟

آمارها نشان داده است که هشتاد درصد مادراني که روزهاي کاري خود را از دست مي دهند ، تقديم فرزند بيمارشان شده است که بسيار زيبا و طبيعي است.

گاهي اين مساله ، منجر به کدورت بين زن و شوهر مي شود ، کدام يک بايد از برنامه خود بگذرد و کدام يک بايد مراقبت را به عهده گيرد؟ صد البته اغلب مادران هستند که بايد کاري کنند.

آمارها نشان داده است که هشتاد درصد مادراني که روزهاي کاري خود را از دست مي دهند ، تقديم فرزند بيمارشان شده است که بسيار زيبا و طبيعي است. اين مساله براي همه بچه ها پيش مي آيد و چاره اش آگاهي بيشتر است براي يافتن راهکار مناسب شايد با توجه به موارد زير بتوانيم تا حدي چاره انديشي کنيم.


گام اول: آيا فرزندم به اندازه اي مريض است که ناچاراً بايد در خانه بماند؟

متخصصين معتقدند کودکان با کمي کسالت حتماً مجبور نيستند در خانه بمانند، آن ها سه نشانه ي بارز براي نگاه داشتن کودک در منزل را پيشنهاد مي کنند.

1- سستي و بي حالي بيش از حد. داشتن سرگيجه ، تا به آن حد که کودک قادر نباشد فعاليت هاي روزانه اش (راه رفتن، غذا خوردن، ...) را دنبال کند و موارد اضطراري مثل داشتن اسهال شديد ، استفراغ (بيش از يکبار)

2- ادامه خوردن دارو بنا به تجويز پزشک که مربيان و يا معلمين قادر به پي گيري آن نيستند و تعهدي نيز نسبت به آن ندارند.

3- مبتلا بودن کودک به بيماريهاي واگيردار (سرخک، اوريون، آبله مرغان و...) که مي تواند براي ساير کودکان خطرناک باشد. تب کودکان چنانچه بعد از تلقيح واکسن باشد ، نمي تواند مسأله آفرين باشد اما چنانچه همراه با تغييرات عمومي ديگر اعم از سرفه هاي شديد ، سستي و رخوت، سرگيجه ، بي اشتهائي و...  و به طور کلي عوض شدن حالات طبيعي آن ها باشد ، قطعاً عارضه اي است که بايد جدي گرفته شود.



گام دوم: برقرار کردن ارتباط صحيح با کودک

بعضي از دگرگوني هاي جسمي واضح است. تب، استفراغ اما پاره از مشکلات کودکان غيرقابل رويت است. مثل پادرد، سردرد ، دل درد . بنابراين براي يافتن و پي گيري اين قبيل ناراحتي هاي جسماني کودک بايد به دنبال علائم ديگر بود مثل رنگ پريدگي، نخوردن غذا زودتر از زمان موعد خوابيدن. اين موارد را با برقرار کردن ارتباط بيشتر با کودک مي توانيد کشف کنيد. آيا در مدرسه غذائي خورده است که آلوده بوده و يا دوستش بيمار بوده است؟ گاهي مواردي فراتر از مشکلات جسماني باعث تمارض کودک مي شود. مثل امتحان فردا ، آزار ديدن کودک در مدرسه از کودکان ديگر، عدم انجام تکاليف مقرر.  در اين قبيل موارد کودک به علت ناتواني در بيان احساسات کامل از عوارض بدني استفاده مي کند. اين نوع بيماري ها، وقتي بيشتر با کودک صحبت مي کنيد و يا سرويس مدرسه رفته است و يا زنگ مدرسه خورده است معمولاً رفع مي شود و کودک زود فراموش مي کند که به چه علت به مدرسه نرفته است و مشغول بازي يا فعاليت دلخواه مي گردد.

کودکاني که در دوران ابتدائي گه گاه غيبت داشته اند در سنين بلوغ از درد و ناراحتي بيشتري شکايت مي کنند. مساله مهم اين است که اين بيماري ها هر چند علت رواني دارند اما کاملاً واقعي به نظر مي رسند.



گام سوم: پيش بيني براي روزهاي مبادا

در هر حال مساله بيماري فرزندان مساله اي نيست که بتوان بي توجه از کنارش گذشت و کودک را به امان خودش رها کرد و يا او را بزور به مدرسه فرستاد و يا برنامه هاي شخصي ضروري را تغيير داد شما مي توانيد و بايد در مورد فرستادن يا نفرستادن او تصميم بگيريد ، نشانه هايي را بررسي کنيد و براي روزهائي اين چنين پيش بيني لازم را بنمائيد و از قبل براي چنين مواردي برنامه ريزي کنيد.

مامان دلم درد مي کند

چرا عزيزم؟ کجاش درد مي کند

بالا، پايين وسطِ دلم. سرم هم درد مي کند.

باشه امروز نمي خواد بري مدرسه

لبخند بر لبش مي نشيند!

مامان سرم درد مي کند

ببينم چقدر سرت گرمه، تب داري

برو استراحت کن، تا من درجه بياورم

کودک آرام در گوشه اي مي نشيند

حوصله هيچ کاري را ندارد

به کودکي مان برگرديم

چند بار در دوره تحصيل مريض شده ايم

چند بار واقعاً...

چند بار به علتي ... ؟

عيب ندارد صادق بودن از هر چيزي، در تربيت فرزندمان مهم تر است.

سایت تبیات
به نقل از: روتنشناسی و مشاوره
https://www.google.com/reader/view/#stream/feed%2Fhttp%3A%2F%2Fmohsenazizi.blogfa.com%2Frss.aspx