اختلاف با همسرم بي‌اشتهايي عصبي به عنوان يك بيماري
متخصصان مي‌گويند؛ بي‌اشتهايي عصبي در واقع يك اختلال رواني است كه طي آن بيمار به رغم گرسنگي، از خوردن غذا به حد كافي پرهيز مي‌كند و وزن او به قدري كاهش مي‌يابد كه به شدت لاغر و نحيف مي‌شود...
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، به گفته محققان دانشكده بهداشت عمومي هاروارد، اين اختلال معمولا به دنبال رژيم گرفتن عادي براي كاهش وزن آغاز مي‌شود.
فرد بيمار بسيار كم غذا مي‌خورد و از توقف رژيم لاغري پس از وزن كم كردن خودداري مي‌كند. در اين حالت دريافت ذهني و تصور فرد نسبت به بدن خودش مشكل مي‌شود؛ به طوري كه با وجود لاغري زياد، هنوز فكر مي‌كند كه چاق است.
شايع‌ترين علايم اين اختلال، عبارتند از كاهش وزن به ميزان حداقل 15 درصد وزن بدن، بدون اين كه بيماري جسماني وجود داشته باشد. در اين وضعيت انرژي فرد به رغم تحليل رفتن بدن در حد خوبي است. فرد ترس زيادي از چاقي دارد و دچار افسردگي، بي‌اشتهايي، يبوست، توقف قاعدگي، عدم تحمل سرما، خودداري از حفظ حداقل استاندارد وزن برحسب سن و قد و اشكال در برداشت ذهني از شكل بدن خود مي‌شود؛ به طوري كه با وجود لاغري زياد هنوز فكر مي‌كند كه چاق است.
به گفته متخصصان؛ هنوز علل بروز اين اختلال ناشناخته هستند. محققان احتمال مي‌دهند كه برخي از اين عوامل شامل تعارضات خانوادگي و تعارضات جنسي، ترس بيمارگونه از اضافه وزن، اپيدمي لاغري به عنوان مد روز و مظهر زيبايي و يا به عنوان يكي از علايم افسردگي يا اختلال شخصيت هستند.
بر اساس اين گزارش، عواملي كه خطر ابتلا به اين اختلال رواني را افزايش مي‌دهند، عبارت از فشار دوستان و همسالان يا فشار اجتماعي براي لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصيت تكامل طلب، وسواسي يا پيروزي خواه، استرس رواني و يا مشاغل خاص هستند.
متخصصان تاكيد مي‌كنند كه به منظور پيشگيري از اين اختلال توصيه مي‌شود كه با مشكلات شخصي به طور منطقي برخورد كنيد. سعي كنيد با كمك مشاوران، درمانگران، خانواده و دوستان، مشكلات را برطرف كنيد يا با آنها كنار بياييد. در صورتي كه بيمار خود به وجود اختلال عاطفي واقف شود، كمك بخواهد و همكاري خوبي در طي درمان داشته باشد، اين وضعيت قابل درمان است. اما بدون درمان اين اختلال مي‌تواند باعث ناتواني دايمي يا حتي مرگ شود.
آمارها نشان مي‌دهد؛ بيماراني كه دچار بي‌اشتهايي عصبي هستند، زياد دست به خودكشي مي‌زنند؛ زيرا عزت نفس آنها پايين است. درمان اين بيماران ممكن است، چندين سال ادامه يابد و البته احتمال عود كردن بيماري نيز به خصوص زماني كه فرد تحت استرس قرار بگيرد، شايع است.
عوارض احتمالي ابتلا به اين اختلال شامل بي‌اشتهايي عصبي مزمن ناشي از مقاومت بيمار در برابر درمان اختلالات الكتروليتي يا نامنظمي ضربان قلب، پوكي استخوان و خودكشي كه زندگي فرد را به خطر مي‌اندازد.
هدف از درمان، اين است كه بيمار مجددا الگوي مناسب غذا خوردن را از سربگيرد تا وزن وي به حالت طبيعي بازگردد. بيمار مي‌تواند با تمرينات مخصوص براي تغيير رفتار زير نظر متخصص به اين نتيجه مهم دست پيدا كند. انواع داروهاي مورد استفاده در روانپزشكي نيز براي اين بيماران موثر هستند، اما هيچ داروي مشخصي وجود ندارد كه تأثير آن بر اين بيماري قطعي باشد.
در پايان نيز تاكيد مي‌شود كه يك رژيم غذايي مناسب حتما جهت درمان براي بيمار تنظيم خواهد شد. همچنين امكان دارد كه مكمل‌هاي ويتاميني يا مواد معدني نيز براي وي تجويز شوند.
گردآوری : پایگاه اینترنتی پرشین وی
www.persianv.com
https://www.google.com/reader/view/#stream/feed%2Fhttp%3A%2F%2Fwww.persianv.com%2Fravanshenasi%2Findex.xml
فرد بيمار بسيار كم غذا مي‌خورد و از توقف رژيم لاغري پس از وزن كم كردن خودداري مي‌كند. در اين حالت دريافت ذهني و تصور فرد نسبت به بدن خودش مشكل مي‌شود؛ به طوري كه با وجود لاغري زياد، هنوز فكر مي‌كند كه چاق است.
شايع‌ترين علايم اين اختلال، عبارتند از كاهش وزن به ميزان حداقل 15 درصد وزن بدن، بدون اين كه بيماري جسماني وجود داشته باشد. در اين وضعيت انرژي فرد به رغم تحليل رفتن بدن در حد خوبي است. فرد ترس زيادي از چاقي دارد و دچار افسردگي، بي‌اشتهايي، يبوست، توقف قاعدگي، عدم تحمل سرما، خودداري از حفظ حداقل استاندارد وزن برحسب سن و قد و اشكال در برداشت ذهني از شكل بدن خود مي‌شود؛ به طوري كه با وجود لاغري زياد هنوز فكر مي‌كند كه چاق است.
به گفته متخصصان؛ هنوز علل بروز اين اختلال ناشناخته هستند. محققان احتمال مي‌دهند كه برخي از اين عوامل شامل تعارضات خانوادگي و تعارضات جنسي، ترس بيمارگونه از اضافه وزن، اپيدمي لاغري به عنوان مد روز و مظهر زيبايي و يا به عنوان يكي از علايم افسردگي يا اختلال شخصيت هستند.
بر اساس اين گزارش، عواملي كه خطر ابتلا به اين اختلال رواني را افزايش مي‌دهند، عبارت از فشار دوستان و همسالان يا فشار اجتماعي براي لاغر بودن، سابقه اضافه وزن مختصر، شخصيت تكامل طلب، وسواسي يا پيروزي خواه، استرس رواني و يا مشاغل خاص هستند.
متخصصان تاكيد مي‌كنند كه به منظور پيشگيري از اين اختلال توصيه مي‌شود كه با مشكلات شخصي به طور منطقي برخورد كنيد. سعي كنيد با كمك مشاوران، درمانگران، خانواده و دوستان، مشكلات را برطرف كنيد يا با آنها كنار بياييد. در صورتي كه بيمار خود به وجود اختلال عاطفي واقف شود، كمك بخواهد و همكاري خوبي در طي درمان داشته باشد، اين وضعيت قابل درمان است. اما بدون درمان اين اختلال مي‌تواند باعث ناتواني دايمي يا حتي مرگ شود.
آمارها نشان مي‌دهد؛ بيماراني كه دچار بي‌اشتهايي عصبي هستند، زياد دست به خودكشي مي‌زنند؛ زيرا عزت نفس آنها پايين است. درمان اين بيماران ممكن است، چندين سال ادامه يابد و البته احتمال عود كردن بيماري نيز به خصوص زماني كه فرد تحت استرس قرار بگيرد، شايع است.
عوارض احتمالي ابتلا به اين اختلال شامل بي‌اشتهايي عصبي مزمن ناشي از مقاومت بيمار در برابر درمان اختلالات الكتروليتي يا نامنظمي ضربان قلب، پوكي استخوان و خودكشي كه زندگي فرد را به خطر مي‌اندازد.
هدف از درمان، اين است كه بيمار مجددا الگوي مناسب غذا خوردن را از سربگيرد تا وزن وي به حالت طبيعي بازگردد. بيمار مي‌تواند با تمرينات مخصوص براي تغيير رفتار زير نظر متخصص به اين نتيجه مهم دست پيدا كند. انواع داروهاي مورد استفاده در روانپزشكي نيز براي اين بيماران موثر هستند، اما هيچ داروي مشخصي وجود ندارد كه تأثير آن بر اين بيماري قطعي باشد.
در پايان نيز تاكيد مي‌شود كه يك رژيم غذايي مناسب حتما جهت درمان براي بيمار تنظيم خواهد شد. همچنين امكان دارد كه مكمل‌هاي ويتاميني يا مواد معدني نيز براي وي تجويز شوند.
گردآوری : پایگاه اینترنتی پرشین وی
www.persianv.com
https://www.google.com/reader/view/#stream/feed%2Fhttp%3A%2F%2Fwww.persianv.com%2Fravanshenasi%2Findex.xml
ارسال توسط ولی طالب
افكار منفي 